Hoe vind je balans tussen een goede relatie met jezelf en paraat zijn voor iedereen, wat misschien wel ten koste van jezelf gaat? Krijg je wel genoeg terug? Hier lees je hoe je hier op een zo goed mogelijke manier korte metten mee maakt.
Het is belangrijk om de relatie met jezelf te onderhouden. We mogen niet vergeten dat wij zelf de belangrijkste persoon zijn in ons eigen leven. We kunnen tenslotte alleen maar voor onszelf bepalen wat goed en slecht is.
In ons dagelijkse leven zijn we overspoeld door to-do’s. We moeten werken, we moeten ons huishouden doen, we moeten voor de kinderen zorgen, we moeten quality time hebben met onze partner en met onze vrienden, je hebt projecten waarvoor je je opgegeven hebt (en eigenlijk betreurt)…
We blijven constant in overdrive dingen doen die je eigen noden eigenlijk nog niet (helemaal) invullen. Wanneer maak je daar tijd voor? Zijn er dingen die je gewoon eens achterwege kan laten?
Wat zorgt ervoor dat je écht gelukkig wordt?
Het je-m’en-foutisme is iets wat we allemaal misschien een beetje te weinig doen. Ik kan bijvoorbeeld niet functioneren als ik weet dat ik mijn afwas nog niet gedaan heb… maar er komt gewoon nooit een einde aan. In een huishouden met 2 kleine kinderen die daarbovenop altijd thuis zijn, behalve tijdens de schooluren, is het onmogelijk om alles perfect gedaan te krijgen als je nog eens wat me-time wil inlassen. Daarom moet ik de rommel soms door de vingers zien en gewoon doen wat ik wil doen.
Ik merk ook op dat de impact op ons leven wat betreft relaties met vrienden, familie en partners vaak onderschat wordt. Altijd paraat (moeten/willen) staan, online en offline, heeft onvermijdelijk een effect op ons leven en op onze stemming.
Bijvoorbeeld, je beste vriendin is ziek, je kunt haar toch niet aan haar lot overlaten? Je bent automatisch bezorgd en checkt regelmatig hoe het met haar gaat. Sommige mensen zullen elke dag langsgaan en eten brengen, anderen sturen elke dag een sms’je… maar het neemt uiteraard een zekere hoeveelheid van je kostbare tijd in beslag.
In het leven moet je op zoek gaan naar een evenwicht tussen liefde voor jezelf en liefde voor je naasten. Het is makkelijk om je te laten meeslepen in het pleasen van anderen. Lees even verder…
Ik ben zelf ook jarenlang een people pleaser geweest en ik was vooral altijd bang dat het nog altijd niet goed genoeg was, maar dat terzijde. Op een bepaald punt in mijn leven, heb ik ingezien dat je dat gewoon niet kan blijven doen zonder dat dat ten koste gaat van je eigen tijd, comfort, gemak… what so ever.
Het is namelijk zo dat je eens goed moet overwegen of de personen die jij telkens tevreden wil stellen ook hetzelfde doen naar jou toe… Krijg jij wel evenveel waardering, respect en liefde terug van hen? Met andere woorden: zijn zij jouw energie waard?
Wat heb je eraan als jij in de bres springt voor iedereen, er je eigen tijd voor opgeeft, misschien een beetje voldoening haalt uit hun dankbaarheid op korte termijn en dan uiteindelijk onvoldaan en teleurgesteld achterblijft als jij eens hun hulp nodig hebt?
Liefde en verbintenis met iemand hoeven niet samen te bestaan. Soms is het beter om bepaalde mensen los te laten, zonder dat je het slecht bedoelt. Negatieve gevoelens zoals schuldgevoel of spijt (voor die ándere persoon vaak) zullen je telkens weer doen twijfelen. Als je vast zit in de routine van people pleasing, blijf je je afvragen of het de juiste keuze is om eens te denken aan jezelf (op lange termijn).
Hier komt de eerste tip…
Als je uitlegt hoe je je voelt en op een meelevende manier met de ander(en) praat, dan zal de liefde waarmee je dit hebt aangepakt je een gevoel van vrijheid bezorgen. Je hebt jezelf tenslotte niets te verwijten. Waarom zou je niet voor jezelf mogen kiezen? We leven allemaal maar één keer en onze tijd is beperkt. We hebben allemaal het recht om te doen wat ons gelukkig maakt en vooral het recht om te laten wat ons alleen maar stress, last of ongemak bezorgt.
Het heeft gewoon geen zin om een eenzijdige relatie aan te houden waar je soms (of vaak) helemaal geen zin in hebt. Ik ging vroeger vaak uit medelijden of schuldgevoel om met bepaalde mensen. Als je op een punt komt dat je zelf in de put zit, heb jij de positiviteit en steun nodig van jouw omgeving. Jammergenoeg ontdek je dan soms dat het niet veel opbrengt om te springen voor iedereen, aangezien je al snel opmerkt dat zij het helemaal niet voor jou doen.
Geef je om te geven? Of geef je om te krijgen?
Krijg je een gevoel van warmte, liefde of fierheid als je iemand kan helpen?
Ik geef om te geven en om terug te krijgen, in welke vorm dan ook.
Toen ik zelf geen enkele issue had, voedde ik me met dankbaarheid van de anderen die ik kon helpen en positief beïnvloeden… Intussen heb ik al een aantal situaties meegemaakt die me ergens hebben getekend. Telkens besef ik meer en meer dat mijn moeite niet altijd loont. Als alles goed gaat, zie je dat niet, maar eens je zelf in de put zit, voel je alles anders aan…
Wat als je de persoon die je wil helpen niet ziet groeien en tot het besef komt dat je hem of haar niet kan helpen? Heb je er dan nog voldoening van? Wat als die persoon jou eigenlijk naar beneden haalt, ondanks het gevoel van warmte en liefde die ik hierboven heb aangehaald? Vaak beseffen we dat wel, maar willen we het niet toegeven tegenover onszelf en al zeker niet tegenover de ander…
Hier komt het belangrijkste advies
Zie jij in dat je een echte people pleaser bent voor mensen die het eigenlijk niet verdienen? Voel je dat jij iemand bent die vrienden en relaties dicht bij je houdt omdat je de waarheid niet durft zeggen, of omdat je hen niet wil kwetsen? Dan heb ik dit advies voor jou: Je mag mensen niet aan het lijntje houden… Dat is in de eerste plaats niet netjes en niemand heeft er baat bij. Hoe sneller je de knoop doorhakt, hoe sneller het verwerkingsproces kan beginnen (voor jullie allebei).
Afscheid nemen is nooit leuk, loslaten is niet gemakkelijk, maar soms is het dringend nodig om die keuze te maken. Soms is het voldoende om een beetje afstand te nemen van die bepaalde vrienden, familie, je partner… om je te kunnen focussen op jezelf en je eigen innerlijke rust… maar wellicht weet je bij sommigen gewoon dat de relatie niet goed zit en dan is het beter om het los te laten… Je gaat er uiteindelijk zelf aan onderdoor en dat kan niet de bedoeling zijn. Neem van mij aan dat je altijd in de eerste plaats aan jezelf moet denken.
Wees niet bang om alleen te staan om te kunnen doen wat jou gelukkig maakt. Al is dat rust nemen, niets doen of werken aan een project waar je tot nu toe nog altijd geen tijd voor hebt gehad… Het is nu of nooit, you only live once.
